Enrique de Borbón (13 d'avientu de 1553, Castillo de Pau (es) – calendario no especificado, se presume gregoriano (es) 14 de mayu de 1610, París) foi rei de Navarra[8]col nome de Enrique III ente 1572 y 1610, y rei de Francia como Enrique IV ente 1589 y 1610, primero de la casa de Borbón nesti país, conocíu como Enrique'l Grande (Henri le Grand) o'l Bon Rei (Le bon roi Henri) y copríncipe d'Andorra (1562-1610).
De cutiu ye consideráu polos franceses como'l meyor monarca que gobernó'l so país, siempres intentando ameyorar les condiciones de vida de los sos súbditos. Atribúyese-y la frase: «Un pollu nes olles de tolos llabradores, tolos domingos», que simplifica perfectamente la so política de faer feliz al so pueblu, non yá con poder y conquistes, sinón tamién con paz y prosperidá. Ye'l referente de los monárquicos franceses, que realicen tolos años un homenaxe frente a la so estatua del Pont Neuf (Ponte Nueva) de París el día de la so entrada a la ciudá.
Foi-y dedicada la marcha Vivi Henri IV (Vivo Enrique IV), que aportó al himnu de facto del reinu y el de iure mientres la Restauración, y ye conocida entá güei día polos franceses.